بنای گنبد باز (باز شکاری شاه عباس) در نطنز

گنبد باز

یکی از بازهای شکاری شاه‌عباس بازی بود معروف به لَوَند که بعلت جَلدی و چالاکی‌اش باین نام میخواندش. شاه عباس، این باز بی‌باک و چابک را از سایر بازها بیشتر دوست داشت و بر حسب اتفاق، در سال 1001 ق هنگامیکه از اصفهان به‌ قزوین میرفت،لَوَند درنزدیکی قصبه نطنز مُرد و شاه بعلت علاقه فراوانی که باین باز داشت فرمان داد تا بر فراز کوهی برجی بیادگار آن بنا کردند و این برج که هنوز پا برجا است.

یکی از بازهای شکاری شاه‌عباس بازی بود معروف به لَوَند که بعلت جَلدی و چالاکی‌اش باین نام میخواندش. شاه عباس، این باز بی‌باک و چابک را از سایر بازها بیشتر دوست داشت و بر حسب اتفاق، در سال 1001 ق هنگامیکه از اصفهان به‌ قزوین میرفت،لَوَند درنزدیکی قصبه نطنز مُرد و شاه بعلت علاقه فراوانی که باین باز داشت فرمان داد تا بر فراز کوهی برجی بیادگار آن بنا کردند و این برج که هنوز پا برجا است.یکی از بازهای شکاری شاه‌عباس بازی بود معروف به لَوَند که بعلت جَلدی و چالاکی‌اش باین نام میخواندش. شاه عباس، این باز بی‌باک و چابک را از سایر بازها بیشتر دوست داشت و بر حسب اتفاق، در سال 1001 ق هنگامیکه از اصفهان به‌ قزوین میرفت،لَوَند درنزدیکی قصبه نطنز مُرد و شاه بعلت علاقه فراوانی که باین باز داشت فرمان داد تا بر فراز کوهی برجی بیادگار آن بنا کردند و این برج که هنوز پا برجا است.یکی از بازهای شکاری شاه‌عباس بازی بود معروف به لَوَند که بعلت جَلدی و چالاکی‌اش باین نام میخواندش. شاه عباس، این باز بی‌باک و چابک را از سایر بازها بیشتر دوست داشت و بر حسب اتفاق، در سال 1001 ق هنگامیکه از اصفهان به‌ قزوین میرفت،لَوَند درنزدیکی قصبه نطنز مُرد و شاه بعلت علاقه فراوانی که باین باز داشت فرمان داد تا بر فراز کوهی برجی بیادگار آن بنا کردند و این برج که هنوز پا برجا است.یکی از بازهای شکاری شاه‌عباس بازی بود معروف به لَوَند که بعلت جَلدی و چالاکی‌اش باین نام میخواندش. شاه عباس، این باز بی‌باک و چابک را از سایر بازها بیشتر دوست داشت و بر حسب اتفاق، در سال 1001 ق هنگامیکه از اصفهان به‌ قزوین میرفت،لَوَند درنزدیکی قصبه نطنز مُرد و شاه بعلت علاقه فراوانی که باین باز داشت فرمان داد تا بر فراز کوهی برجی بیادگار آن بنا کردند و این برج که هنوز پا برجا است.یکی از بازهای شکاری شاه‌عباس بازی بود معروف به لَوَند که بعلت جَلدی و چالاکی‌اش باین نام میخواندش. شاه عباس، این باز بی‌باک و چابک را از سایر بازها بیشتر دوست داشت و بر حسب اتفاق، در سال 1001 ق هنگامیکه از اصفهان به‌ قزوین میرفت،لَوَند درنزدیکی قصبه نطنز مُرد و شاه بعلت علاقه فراوانی که باین باز داشت فرمان داد تا بر فراز کوهی برجی بیادگار آن بنا کردند و این برج که هنوز پا برجا است.