مقبره زیگورات شهر باستانی اور عراق

مقبره زیگورات: چرایی و هدف از ساخت این بنا نامعلوم است، اما گفته می‌شود آنها زیگورات را به‌عنوان مکانی مقدس و عبادتگاه ساخته بودند؛ البته تنها مدرک موجود که این قضیه را اثبات می‌کند از هرودوت، مورخ یونانی نشات می‌گیرد. با این وجود، هیچ مکان مقدس یا پرستشگاهی از چندین زیگورات موجود در ایران و عراق کشفف نشده است.
برخی بر این باورند که این مکان‌ها، خانه‌ی خدایان بوده و هر شهر، خدای حامی خود را داشته است. فقط کاهنانی که از اعضای قدرتمند جامعه‌ی سومری بودند، اجازه‌ی وارد شدن به زیگورات و اتاق‌های زیرزمینش را داشتند؛ همچنین این کاهنان وظیفه داشتند از خدایان مراقبت کرده و نیازهایشان را برطرف کنند.
یکی از بزرگ‌ترین و سالم‌ترین زیگورات‌های به جا مانده در بین‌النهرین، «زیگورات بزرگ اور» است که امروز در نزدیکی ناصریه، در استان ذی‌قار عراق واقع است. اینن ساختار چندضلعی بزرگ، ابعادی به بزرگی ۶۴ در ۴۵ متر دارد و سه تراس در سطوح مختلف پلکانی دارد که ۲۰ الی ۳۰ متر ارتفاع دارند که یک پلکان بزرگ به سمت هر یک از این تراس‌ها منتهی می‌شود. گفته می‌شود در بالاترین نقطه‌ی این زیگورات، معبد الهه‌ی نانا (مادر بزرگ) قرار داشته که خدای حامی شهر باستانی «اور» بوده است. متاسفانه این معبد از بین رفته است. چندین آجر آبی رنگ در اطراف این زیگورات یافت شده‌اند که باستان‌شناسان حدس می‌زنند، جزو دکوراسیون و تزئیناتت داخلی معبد بوده است.
این زیگورات توسط «شاه اور نامو» ساخته شد، اما قبل از پایان ساخت بزرگ‌ ترین بنای عمرش از دنیا رفت. پس از مرگ او، پسرش، «شولگی»، در قرن بیست و یکم قبل از میلاد مسیح این بنا را به اتمام رساند.

تا پایان قرن ششم قبل از میلاد مسیح، این زیگورات تبدیل به مخروبه شده بود. بر خلاف اهرام مصر، زیگورات‌ها از آجرهای گلی ساخته می‌شدند و با قیر یا گِل در کنار هم چیده می‌شدند. این آجرها زیر بارش‌های زمستانی مرطوب شده و در گرمای تابستان ترک می‌خوردند.

در زیگورات بزرگ شهر اور، حفره‌هایی روی آجرها و لایه‌های بیرونی معبد یافت شدند؛ احتمالا این حفره‌ها به منظور تبخیر آب و رطوبت از درون معبد ایجاد شده بودند. علاوه‌ بر این ناودان‌هایی هم بر پلکان‌های زیگورات تعبیه شده بودند تا در زمستان، آب را به بیرون هدایت کنند.